เสียง
พยัญชนะ – เสียงที่เปล่งออกมาโดยผ่านการกล่อมเกลาเสียงจากอวัยวะภายในช่องปาก เรียกว่า เสียงแปร ประกอบด้วย รูปพยัญชนะ 44 รูป และเสียงพยัญชนะ 21 เสียง
จากตาราง ทำให้จัดหมวดหมู่ได้ ดังนี้
พยัญชนะไทย พยัญชนะเติม ตัวอักษรบาลี สันสกฤต อักษรสามหมู่ อักษรต่ำคู่ อักษรต่ำเดี่ยว
ก ข (ฃ) ค (ฅ) ฆ ง
จ ฉ ช (ซ) ฌ ญ
(ฎ) ฏ ฐ ฑ ฒ ณ
(ด) ต ถ ท ธ น
(บ) ป ผ (ฝ) พ (ฟ) ภ ม
ย ร ล ว
ศ ษ ส ห ฬ
(อ) (ฮ)
เมื่อเสียงพยัญชนะต้นถูกนำไปใช้ จะใช้ในลักษณะของ เสียงอักษรนำ (ห อย่า อยู่ อย่าง อยาก) และเสียงควบ (ควบแท้ ร ล ว กับ ควบไม่แท้ ทร เป็น ซ หรือ ไม่ออกเสียงตามรูป)
เสียงพยัญชนะท้าย (ตัวสะกด) เมื่อนำไปใช้ มี 9 มาตรา คือ ก บ ด ม น ง ย ว ก.กา
(แทรก ก บ ด สะกด และ สั้น ถือเป็น คำตาย ส่วน ม น ง ย ว และ ยาว คือ คำเป็น) เมื่อประกอบกับ ทัณฑฆาต เรียก การันต์ คือ ไม่ออกเสียง เช่น จันทร์ ทุกข์ สุขสันต์ เป็นต้น
สระ – เสียงที่เปล่งออกมาแล้วไม่ผ่านการกล่อมเกลาจากอวัยวะภายในช่องปาก เรียกว่า เสียงแท้ แบ่งเป็น เสียงสระเดี่ยว (18)
อะ อา อิ อี อุ อู เอะ เอ
แอะ แอ โอะ โอ เออะ เออ อัวะ อัว เอาะ ออ
เสียงสระประสม (3) - (เอียะ) เอีย (เอือะ) เอือ (อัวะ) อัว
ข้อควรจำ อำ ไอ ใอ เอา ฤ ฤา ฦา ไม่ถือเป็นสระ เพราะมี เสียง พยางค์ท้าย คือ ม ย ว และเป็นเสียงซ้ำ คือ รึ (อึ) รือ (อือ) เป็นต้น สระจึงมี 21 รูป 21 (24) เสียง
วรรณยุกต์ – เสียงที่กำหนดตามระดับของเส้นเสียงเมื่อเปล่งออกมา ใช้กำหนดไตรยางศ์
มี 4 รูป 5 เสียง
ข้อควรจำ อักษรต่ำ รูปเอก เสียงโท รูปโท เสียงตรี
อักษรกลาง ผันได้ครบ 5 เสียง
อักษรสูง ผันได้ครบ 5 เสียงเมื่อนำอักษรต่ำคู่มาช่วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น